یک آشکارساز نقص مغناطیسی, همچنین به عنوان ابزار بازرسی ذرات مغناطیسی (MPI) شناخته می شود, در روش تست ذرات مغناطیسی (MT) استفاده می شود, که یک تکنیک تست غیر مخرب است. هدف یک آشکارساز نقص مغناطیسی بازرسی مواد فرومغناطیسی برای عیوب سطحی و نزدیک به سطح است..
در تست ذرات مغناطیسی, مواد مورد بازرسی با استفاده از یک آشکارساز نقص مغناطیسی مغناطیسی می شوند. این ابزار با عبور جریان الکتریکی از سیم پیچ یا با استفاده از آهنربای دائمی میدان مغناطیسی ایجاد می کند. میدان مغناطیسی باعث می شود که یک شار مغناطیسی در ماده جریان یابد.
بعد, ذرات ریز مغناطیسی, به صورت خشک یا مرطوب, روی سطح مواد مغناطیسی اعمال می شوند. این ذرات به طور معمول بر پایه آهن هستند و نفوذپذیری مغناطیسی بالایی دارند. ذرات به دلیل وجود نشت میدان مغناطیسی در مکان های نقص به سطح می چسبند.
سپس از آشکارساز نقص مغناطیسی برای ارزیابی وجود نقص استفاده می شود. معمولاً از منبع تغذیه تشکیل شده است, واحد مغناطیسی, توزیع کننده ذرات, و وسیله ای برای تجسم ذرات. این ابزار ممکن است از تکنیک های مختلفی مانند مغناطیسی مداوم استفاده کند, مغناطش باقی مانده, یا جهت میدان مغناطیسی برای افزایش تشخیص عیب تغییر می کند.
هنگامی که ذرات مغناطیسی روی سطح اعمال می شوند, آنها در مکان های نقص جمع می شوند, ایجاد نشانه های قابل مشاهده
آشکارساز نقص مغناطیسی به بازرس اجازه می دهد تا این نشانه ها را مشاهده و ارزیابی کند, ارائه اطلاعات در مورد اندازه, شکل, و محل عیوب احتمالی. این اطلاعات به ارزیابی یکپارچگی و کیفیت مواد بازرسی شده کمک می کند.
بازرسی ذرات مغناطیسی معمولاً در صنایعی مانند تولید استفاده می شود, خودرو, هوافضا, تولید برق, و نفت و گاز. این یک روش موثر برای تشخیص عیوب سطحی و نزدیک به سطح در مواد فرومغناطیسی است, آن را برای کنترل کیفیت مفید می کند, نگهداری, و بازرسی های ایمنی.
